Roberto Saviano, Camorra'ya karşı önemli bir mahkumiyet elde etti: "Bu, hayatımın en önemli kararıydı."

Mafyayla mücadelenin uluslararası simgesi olan İtalyan yazar ve gazeteci Roberto Saviano (Napoli, 45), Pazartesi günü hayatının "en önemli" zaferi olarak nitelendirdiği bir yargı zaferi kazandı. Roma Temyiz Mahkemesi , Casalesi Camorro ailesinin uzun süredir lideri olan Francesco Bidognetti ve avukatı Michele Santonastaso'nun Gomorrah'ın yazarına yönelik tehditler nedeniyle verilen mahkumiyet kararını onadı.

Hakimler , Bidognetti'ye bir buçuk yıl, Santonastaso'ya ise bir yıl iki ay hapis cezasını onadı . Söz konusu dava, 2008 yılında, her ikisinin de Saviano'yu ve o dönem Demokrat Parti senatörü olan gazeteci Rosaria Capacchione'yi, Spartacus Davası olarak adlandırılan ve klanın işlediği suçlardan dolayı birden fazla müebbet hapis cezasıyla sonuçlanan duruşmada kamuoyu önünde sindirmelerine dayanıyor.

Avukat Santonastaso, müvekkillerinin gazetecileri ve savcıları açıkça tehdit ettikleri bir açıklamayı yüksek sesle okumuştu. Mahkeme, bu eylemi, klanın siyaset, uyuşturucu kaçakçılığı ve şirket yolsuzluğuyla olan bağlantılarını araştıran ve ifşa edenleri sindirmek için mafya tarzı bir manevra olarak değerlendirdi.

Karar mahkeme salonunda alkışlarla karşılanırken, Gomorrah'ın yayımlanmasından bu yana, organize suçlardan gelen tehditler nedeniyle 2006'dan beri polis koruması altında yaşayan Saviano ise duygu gözyaşlarıyla karşılık verdi.

İtalyan Basın Federasyonu (FNSI) ve Gazeteciler Derneği'nin davaya özel savcı olarak katılması, davanın sembolik niteliğini, yani bilgi edinme hakkının savunulması ve araştırmacı gazeteciliğin korunmasını vurgulamıştır.

Aynı gün Il Corriere della Sera gazetesinde yayınlanan bir köşe yazısında Saviano, uzun yargı sürecini şöyle anlatıyordu : "Yıllarca Bidognetti ve avukatından nefret ettim, durumumdan onların sorumlu olduğuna inandım. Ama içten içe, bu çılgınlıktan kendimi ayırmayan bendim. Kalmaya, anlatmaya, direnmeye karar verdim ."

Aynı metinde, organize suçla mücadele eden yeni nesil gazetecilere şu mesajı verdi : " Tek başınıza yapmayın. Ağlar kurun. Hayatınızı tehlikeye atmayın. Saf olmayın."

Bu tehditlerden on beş yıl sonra, Camorra'yı tehdit eden yazar yargısal bir çözüme kavuştu. Bu, kişisel özgürlüğüyle ödediği bedeli ortadan kaldırmıyor, ancak -kendi ifadesiyle- hakikat mücadelesinde önemli bir zaferi temsil ediyor.

Mafya hakkındaki kitapları nedeniyle yaklaşık yirmi yıldır koruma altında yaşayan Saviano, bu deneyiminin bir kısmını Asaf Hanuka'nın çizimleriyle hazırladığı "I'm Still Alive (Reservoir Books)" adlı çizgi romanında anlattı. Yazar, İtalyan suç örgütleri tarafından zulüm ve tehdit gören bir adam olarak yaşadığı hayatı hakkında açıkça konuşuyor.

#Maduro bir zalim. Sahte bir seçim zaferi ilan etti. Oy sayımı düzensiz ve seçimler sürekli bir gözdağı ortamında yapıldı. #Venezuela , ifade özgürlüğünü engelleyen, muhalifleri zulmeden bir uyuşturucu devleti ve bu seçimler bir saçmalıktı.

- Roberto Saviano (@robertosaviano) 30 Temmuz 2024

Kitapta Saviano'nun 26 yaşından beri korumaları tarafından çevrelendiği hatırlatılıyor. Korumalar ondan önce evine giriyor, yatağın altını ve küveti arıyorlar.

Hatta bir dönem David Dannon sahte ismiyle Amerika Birleşik Devletleri'nde mülteci olarak kalmıştı . El País gazetesine verdiği esprili bir röportajda, "Bu yüz ve bu aksanla kendime bu ismi takabilir miyim sence? Amerikalıların hayal gücü çok az..." demişti.

Damocles'in kılıcı, ailesinin ve ona yaklaşan herkesin başının üzerinde sallanıyor . Peki değdi mi? Saviano, La Vanguardia'ya şu yanıtı verdi:

– Hayır. Geriye dönüp baktığımda, her şeyi farklı yapardım. Daha temkinli, hayatımı kurtarırdım. Yaptığım şeyden pişmanım ama inkâr etmiyorum. Etrafımda gördüklerim beni öfkelendirdi, inanılmaz derecede kızdırdı ve bir şekilde konuşmak, bir şeyleri kelimelerle değiştirmek istedim. Büyük bir hırsım vardı. Ölümcül bir günah. Dünyayı değiştirmek.

"Hâlâ Yaşıyorum" daki Saviano mahvoldu. Gerçek Saviano da öyle: Sadece ilaç aldığında uyuyor ve yıllardır psikolojik destek alıyor .

"Parçalara ayrıldım," dedi, "ve bu çizgi romanla kendime artık 'Yeter, yaşıyorum ve başka biri oluyorum' diyebilmeyi umuyorum. Her şey çok fazlaydı; bunca yıl nasıl ayakta kaldığımı bilmiyorum. Şimdiki isteğim parçaları tekrar bir araya getirmeye çalışmak. Bir çizgi film var, içinde bir kabuk gibiyim; biri bana dokunduğunda, dokunduklarını hissetmiyorum; hâlâ içindeyim ama dışarıdan tamamen hasarlıyım. Bir yarışma olsaydı, kesinlikle kaybederdim."